De Schotse hooglander is het oorspronkelijke rund van de westelijke hooglanden van Schotland

Tot 1849 waren de meeste Schotse hooglanders zwart van kleur.

Naast zwarte en rode komen er ook blonde varianten voor.

Een volwassen stier weegt 800 kilo en een koe 500 kilo.

 

Dit runderras is o.a. dankzij hun dikke vacht geschikt om jaarrond als grazer te worden ingezet.

De dieren zijn dan ook veelvuldig te zien in natuur en recreatiegebieden.

Ze hebben weinig zorg nodig en zijn zelden agressief, maar bij een onverwachte confrontatie wordt terughoudend gedrag aanbevolen. Als ruim afstand wordt gehouden zullen de dieren in de regel niet verontrust raken door menselijke aanwezigheid.

Hooglanders voeden zich ook met planten die veel andere rundersoorten links laten liggen.

 

Aan de hoorns kun je zien of het een koe betreft of een stier: wijzen de punten van de hoorns omhoog, dan betreft het een koe; wijzen ze naar voren dan is het een stier.

Bij een kudde met koeien is meestal maar één volwassen stier, hij is de baas over de rest.

Ook tussen koeien is onderling een rangorde.

Kou is voor Schotse hooglanders geen probleem, zeker in de laatste 'slappe' winters niet.

De dikke, langharige wintervacht houdt ze wel warm.

Om zich voor te bereiden op de schaarse wintermaanden, eten hooglanders zich in de zomer en herfst helemaal vol.

Zo beginnen ze goed opgevet aan de winter.

Met hun graaswerk zorgen ze ervoor dat het landschap open en gevarieerd blijft, zodat er weer veel vogels, vlinders en bijzondere planten kunnen leven.