De gehakkelde aurelia dankt zijn naam aan de gekartelde rand aan zijn vleugels.

Wanneer de vlinder rust tussen verdorde bladeren, zorgt deze rand en de bruine onderkant van de vleugels voor een uitstekende camouflage.

De voorvleugellengte van de gehakkelde aurelia is 20 tot 26 mm.

De vlinder is oranje, met zwarte vlekken en een gehakkelde vleugelrand.

De onderkant van de vleugels is donkerbruin, met een wit C-vormig vlekje.

 

De rups kan tot 35 mm groot worden en is vrij variabel van kleur.

Ze kan olijfgroen, donkerbruin  of zwart gekleurd zijn, maar ook geel met zwarte vlekken komt voor.

De rups is op alle segmenten bedekt met doorntjes.

De gehakkelde aurelia drinkt van verschillende nectarplanten.

Maar ook het sap van rottend fruit kan de vlinder bekoren.

De rupsen voeden zich met grote brandnetel, wilg, hop of iep.

In Vlaanderen komt de soort algemeen voor.

 

De gehakkelde aurelia vertoeft meestal in de buurt van bossen; graslanden grenzend aan bossen, open plekken in bossen en tuinen in een bosrijke omgeving.

Als volwassen vlinder overwintert de soort vlakbij de grond, tussen boomwortels, in holle bomen of tussen stapels hout en takken.

De donkerbruine onderkant van de vleugels zorgt ervoor dat de vlinder goed gecamoufleerd is.

Van midden juni tot eind augustus vliegt de eerste generatie gehakkelde aurelia’s, een tweede generatie vliegt nog van eind augustus tot eind mei.

De tweede generatie overwintert als vlinder, vooraleer ze in het voorjaar terug begint te vliegen en zich gaat voortplanten. 

De eitjes worden afzonderlijk afgezet op de bovenkant van een blad van grote brandnetel, wilg, hop of iep.

In de eerste stadia voeden de rupsen zich aan de onderkant van het blad, daarna vinden we ze enkel nog op de bovenkant van het blad terug.

De rupsen gelijken op vogeluitwerpselen, hierdoor zijn ze vrij goed beschermd tegen vijanden.

Al naargelang de kwaliteit van de waardplant ontwikkelen de rupsen zich sneller of trager.

De verpopping gebeurt op de waardplant of in de omliggende vegetatie.