De onderzijde van de vleugels is bruingekleurd met oogvlekken.

De bovenzijde van de vleugels van het vrouwtje is bruin, terwijl dit bij het mannetje blauw is.

Deze blauwe vlinder heeft een spanwijdte tussen de 95 en 120 millimeter.

De vleugelranden zijn zwart met witte vlekken.

Volwassen vlinders leven voornamelijk van sappen uit rottend fruit en beschadigde bomen.

Deze soort komt voor in de regenwouden van Zuid en Midden Amerika langs bosranden en rivieroevers.

De rupsen zijn versierd met kleurige haarbundels.

Ze kunnen in noodgevallen een onaangename geurstof afscheiden uit klieren bij het eerste pootpaar.

Het wordt de blauwe Morpho genoemd, maar eigenlijk is de vlinder helemaal niet blauw.

Natuurlijk zien ze er zeker zo uit, maar dit is niet het gevolg van pigmentatie.

De suggestie van kleur wordt veroorzaakt door de manier waarop licht reflecteert op de microscopisch kleine schubben op zijn vleugels.

De schubben zijn ruitvormig en de kleur is het resultaat van hun specifieke vorming en plaatsing op de vleugelmembranen.

Dit is een fenomeen dat bekend staat als irisatie, een soort optische illusie die beschrijft hoe tinten veranderen afhankelijk van de hoek van waaruit ze worden bekeken.

Voor een lange tijd is deze vlinder al een bron van grote fascinatie voor de mens.

Hun lichtreflecterende vermogen is van groot belang geweest voor wetenschappers.

Door het fenomeen nauwkeurig te bestuderen, hebben we dezelfde techniek kunnen toepassen op verschillende vormen van technologie, waaronder iriserende strips op bankbiljetten om namaak te voorkomen en energiezuinige kleurendisplays voor apparaten.